زندگی لوح سفیدیست سیاهش نکنیم

باز از روی هوس غرق گناهش نکنیم

در سراپرده غفلت پی یک سیب گناه

باغ را در گذر عمر تباهش نکنیم

زندگی این گذرستان میان دو شروع

با سر انگشت جفا ناله و آهش نکنیم

حاصل عمر که در تندی ایام گذشت

باز با چشم پر از اشک نگاهش نکنیم

صحبت ازمرد صبوریست که بیگانه شده

مثل بهروز بیا همدم چاهش نکنیم

کنکور۸۵
با اجازه صاحب عکس



چینی ها روش جدیدی برای تمیز کردن خونه کشف کردند



کاملا بدون شرح
 

بی توجهی هنگام تصویب طرح ها و لوایح، گفتگوهای درگوشی ،خوابیدن پشت میز وکالت 

، اس ام اس بازی و ... حرکتهای حاشیه ای مجلسی ها در چند سال اخیر بوده که همواره 

سوژه داغی برای عکاسان خبری بوده است. این رفتارهای حاشیه ای گاهی در گروکشی

های سیاسی هم به سوژه رسانه های جناحی و حزبی تبدیل می شود. شاید مانیتورهای

جدیدی که به خانه ملت آمده اند در آستانه انتخابات برای رفتارهای برخی

 نمایندگان که همچنان علاقمندند وکیل المله بماندند چشمانی ساتر باشد.

پیش از آنکه واپسین نفس را برآرم
پیش از آنکه پرده فرو افتد
پیش از پژمردن آخرین گل
برآنم که زندگی کنم
برآنم که عشق بورزم
برآنم که باشم

نزد کسانی که نیازمند منند
نزد کسانی که نیازمند ایشانم
نزد کسانی که ستایش انگیزند

تا دریابم
شگفتی کنم
باز شناسم

که ام
.... که میتوانم باشم
.............. که می خواهم باشم

تا روزها بی ثمر نماند
ساعتها جان یابد
لحظه ها گرانبار شود

هنگامی که میخندم
هنگامی که میگریم
هنگامی که لب فرو میبندم

در سفرم به سوی تو
به سوی خود
به سوی خدا
که راهی است ناشناخته
.. پر خار
..ناهموار
راهی که باری در آن گام میگذارم
که قدم نهادم و سر بازگشت ندارم

بی آنکه دیدیه باشم شکوفایی گلها را
بی آنکه شنیده باشم خروش رودها را
بی آنکه به شگفت درآیم از زیبایی حیات

اکنون مرگ می تواند فراز آید
اکنون می توانم به راه افتم
اکنون می توانم بگویم که زندگی کرده ام

یک روز زندگی واقعی

دو روز مانده به پایان جهان، تازه فهمید که هیچ زندگی نکرده است. تقویمش پر شده بود و تنها دو روز خط نخورده باقی مانده بود. پریشان شد و آشفته و عصبانی. نزد خدا رفت تا روزهای بیشتری از خدا بگیرد. داد زد و بد و بیراه گفت،خدا سکوت کرد. آسمان و زمین را به هم ریخت، خدا سکوت کرد. جیغ زد و جار و جنجال راه انداخت،خدا سکوت کرد. به پر و پای فرشته و انسان پیچید،خدا سکوت کرد. کفر گفت و سجاده دور انداخت، خدا سکوت کرد. دلش گرفت و گریست و به سجاده افتاد، خدا سکوتش را شکست و گفت :عزیزم اما یک روز دیگر هم رفت. تمام روز را به بد و بیراه و جار و جنجال از دست دادی. تنها یک روز دیگر باقیست. بیا و لااقل این یک روز را زندگی کن. لابه لای هق هقش گفت: اما با یک روز... با یک روز چه کار می توان کرد... خدا گفت:آن کس که لذت یک روز زیستن را تجربه کند ، گویی که هزارسال زیسته است و آنکه امروزش را درنمی یابد، هزار سال هم به کارش نمی آید. و آن گاه سهم یک روز زندگی را در دستانش ریخت و گفت: حالا برو و زندگی کن. او مات و مبهوت به زندگی نگاه کرد که در گودی دستانش می درخشید. اما می ترسید حرکت کند، می ترسید راه برود،   می ترسید زندگی از لای انگشتانش بریزد. قدری ایستاد... بعد با خودش گفت: وقتی فردایی ندارم، نگه داشتن این زندگی چه فایده ای دارد، بگذار این یک مشت زندگی را مصرف کنم. آن وقت شروع به دویدن کرد. زندگی را به سر و رویش پاشید، زندگی را نوشید و زندگی را بویید و چنان به وجد آمد که دید می تواند تا ته دنیا بدود، می تواند بال بزند، می تواند پا روی خورشید بگذارد.می تواند...
او در آن یک روز آسمان خراشی بنا نکرد، زمینی را مالک نشد، مقامی را به دست نیاورد اما...
اما در همان یک روز دست بر پوست درخت کشید. روی چمن خوابید. کفش دوزکی را تماشا کرد. سرش را بالا گرفت و ابرها را دید و به آنهایی که نمی شناختندش سلام کرد و برای آنها که دوستش نداشتند از ته دل دعا کرد. او در همان یک روز آشتی کرد و خندید و سبک شد، لذت برد و سرشار شد و بخشید، عاشق شد و عبور کرد و تمام شد.
او همان یک روز زندگی کرد اما فرشته ها در تقویم خدا نوشتند، امروز او در گذشت، کسی که هزار سال زیسته بود!

پیوندهای روزانه

آشنایی با من

لوگوی خودم

حضور و غیاب

یــــاهـو

لوگوی دوستان

لینک دوستان

آوای آشنا

آرشیو

جستجوی وبلاگ من

با سرعتی بی‏نظیر و باورنکردنی
متن یادداشت‏ها و پیام‏ها را بکاوید!

اشتراک