اگه بگن چشماتُ میگیریم میگه خب بگیرید ، من نیازی بهشون ندارم ، اینجا فقط سیاهیه ، بدون چشم هم مشکلی نخواهم داشت.

میگفت : اگه بگن دستاتُ میگیریم بازم میگه بگیریدشون نیازی بهشون ندارم...

به هیچ کدوم نیازی نداره چون نمیدونه بعد از دنیای محدود رحم ، دنیای بزرگی هست که به همه ی اینا نیازمند میشه.

دنیایی با زیبایی های بیشمار، که برای لذت بردن از اونا به دستُ پا و گوشُ چشم و .... که الان به نظرش بی اهمیته نیاز داره ، دنیایی که تحملش خیلی سخت میشه بدون داشتن چیزایی که قبل از تولد بهش نیازی احساس نمیکنه.

یادمان که هست ؟

تولدی دوباره در راه است؟

یادمان که هست؟

دنیای جدیدی در پیش روست

پ ن :

به قول یه دوست :

این همه می نویسیم و می خونیم ، می خونیم و می نویسیم و آخرش سرمون رو می‏کنیم تو همون آخوری که بود...

http://i.parsiblog.com/271306.htm