کارشناسان معتقدند، تماشاى زیاد تلویزیون باعث بالا رفتن میزان چاقى، بروز رفتارهاى عصبى و ناخوشایند و انجام ندادن تکالیف مدرسه در کودکان مى شود. به طور مثال کودکى که در کلاس سوم ابتدایى مشغول به تحصیل است و تقریباً ۸ سال سن و در اتاق خواب خود تلویزیون دارد و قبل از خواب مدّتى را صرف تماشاى تلویزیون مى کند، نسبت به کسى که در اتاق خود سیستم صوتى و تصویرى ندارد، نمرات کمترى مى گیرد و در امتحان هاى استاندارد نیز نمره کمترى کسب مى کند، این در حالیست که این موضوع در مورد کودکانى که در اتاق خود کامپیوتر شخصى دارند و امکان دسترسى به اینترنت نیز برایشان فراهم است کاملاً برعکس و متفاوت است و همیشه بیشترین نمره در آزمایشات استاندارد و هوش مربوط به این دسته از کودکان است.
در حال حاضر در اکثر خانه هاى شهر آمریکا، سه ست سیستم صوتى و تصویرى وجود دارد و کودکانى که در اتاق خود تلویزیون دارند، حدوداً ۱۳ ساعت در هفته را صرف تماشاى تلویزیون مى کنند، در حالیکه کارشناسان معتقدند تنها ۱ یا ۲ ساعت از روز کودک باید به تماشاى تلویزیون اختصاص داده شود و باید سعى کنیم حتّى کودکان جوانتر و کم سن و سالتر را از جلوى تلویزیون دور کنیم.
حتّى آنها پس از مطالعات فراوان دریافتند، کودکان زیر ۷ سال که به طور متناوب دقّت خود را پاى تلویزیون صرف کرده اند، در سالهاى بعد نیز نمرات کمترى دریافت مى کنند و حتّى ممکن است قادر نباشد دبیرستان یا دانشگاه را به اتمام برسانند. البتّه ناگفته نماند تماشاى تلویزیون به رشد حافظه کوتاه مدّت و یک سرى شناخت هاى کلّى پیرامون محیط اطراف کودکان ۳ تا ۵ سال کمک مى کنند امّا باعث ارتقای درک مطلب و یا ریاضى آنها نمى شود. بنابراین شاید مضرّات این جعبه جادویى از اثرات مفید آن بیشتر باشد.
ما به والدینى که با این مشکل مواجه هستند، پیشنهاد مى کنیم حدّاقل از برنامه آموزشى با ارزش و مفید استفاده کنند و کودکان خود را ترغیب کنند تا برنامه هاى آموزشى مناسب با سنّشان که باعث رشد و تحوّلات شناخت ابزار و اشیا و محیط پیرامونشان مى شود، تماشا کنند. ما حتى مى توانیم فیلم و CD این برنامه ها را تهیّه و براى آنها پخش کنیم.

روزنامه ایران - جمعه ۲۴ تیر ۱۳۸۴